Uzaylılara inanmayanlara kanıt : ROSWELL

4 Temmuz 1947 gecesi, ABD’de küçük bir New
Mexico kasabası olan Roswell yakınlarına bir uçan daire düştü. Uçan
dairenin enkazı ve uzaylı mürettebatının bedenleri olayı haber alan
Ordu tarafından hemen kaldırıldı. Kaza yeri karantinaya alındı, enkazın
tüm parçaları toplandı ve uçakla ABD 8. Hava Kuvvetleri Komutanlığı’na
gönderilerek burada kamuoyundan saklandı.

20. yüzyılın
en önemli ve yankı uyandıran UFO olayı olan Roswell olayının ve onu
takip eden resmi örtbasın kronolojisi aşağıda sunulmaktadır:
2 Temmuz 1947, Çarşamba

9:50:
New Mexico eyaletinin Roswell kasabasında yaşayan Dan Wilmot ve karısı,
verandalarında oturuken gökyüzünde kuzeydoğuya doğru hızla uçmakta olan
büyük, parlayan, oval biçimli bir cisim görürler.

4 Temmuz 1947, Cuma

11:15:
Roswell’deki St. Mary Hastanesi’nde görev yapan Fransiskan rahibeleri
“Roswell’in kuzeyinde kavis yaparak dönen parlak bir cisim” görürler.
Cismi kasabanın güneyinde oturan William Woody ve babası da gözlemler.

Bu
sıralarda Roswell’in 120 km kuzeydoğusundaki Corona bölgesinde bir
fırtına kopar. Foster çiftliğinin sahibi William “Mac” Brazel ve
komşuları patlamaya benzer bir ses duyarlar.

Çölde kamp yapan Jim Ragsdale ve kız arkadaşı parlak bir cismin düşerek yere çarptığını görürler.

5 Temmuz 1947, Cumartesi

Sabah
erken saatlerde, Mac Brazel ve komşularının 7 yaşındaki oğlu William
“Dee” Practor fırtınanın çiftliğe zarar verip vermediğini kontrol
ederlerken, yaklaşık 200 metre genişliğinde ve 1.2 km uzunluğunda bir
alana yayılmış olan enkazı bulurlar: “Buruşturulup gevşetildiklerinde
eski şekillerini alan” folyoya benzer ****lik döküntüler, ne
kesilebilen ne de yanan “üzerlerinde menekşe rengi hiyeroglife benzer
yazılar bulunan” çubuklar gibi esrarengiz maddeler.

Brazel,
bulduğu maddelerin bir kısmını kamyonuna yükleyerek komşuları Floyd ve
Loretta Proctor’a gider ve onlara bu tuhaf parçaları gösterir.
Proctor’lar ona olayı yetkililere bildirmesini söylerler.

Akşamüstü
Brazel enkazdan bazı parçalar toplayarak kulübesine götürür; bunlardan
biri 1.2 metre boyundadır. Akşam, Corona’ya alışveriş yapmaya giden
Brazel, buradaki arkadaşlarına ve komşularına olaydan bahseder. Onlar
da Brazel’a yetkililere başvurmasını söylerler.

6 Temmuz 1947, Pazar

7:30:
Mac Brazel Şerif George A. Wilcox’ı görmek üzere Roswell kasabasına
doğru yola çıkar ve saat 11.00 sularında kasabaya gelir. Yanında
enkazdan bazı parçalar getirmiştir, bunları Şerif Wilcox’a, karısına ve
kızına gösterir: hepsi de bu enkazın bir uçan daireye ait olduğunu
düşünmektedirler. Wilcox yardımcılarını inceleme yapmak üzere çiftliğe
gönderir. Şerif yardımcıları enkaz alanını bulamazlar fakat bölgede
“büyük, yuvarlak ve siyah” bir iz keşfederler; izin bulunduğu alandaki
toprak erimiş ve kararmıştır.

Wilcox, Brazel’la konuşurken yerel
radyo istasyonu KGFL’nin muhabiri Frank Joyce’dan bir telefon alır ve
onu Brazel’la görüştürür. Joyce bu haberi duyuran ilk kişi olacaktır.
Wilcox, Joyce’un önerisi üzerine Roswell Ordu Hava Kuvvetleri üssünü
arar ve Hava İstihbarat görevlisi Binbaşı Jesse A. Marcel’la görüşür.
Roswell Ordu Hava Üssü, o sırada dünyadaki tek atomik grup olan 509.
Bomba Grubu’nun merkezidir.

13:00: Marcel Şerif’in ofisine
gider, enkaz parçalarını görür ve bunları alarak üsse götürür. Roswell
Hava Üssü’nden Albay Blanchard Marcel’a Karşı İstihbarat Ajanı Yüzbaşı
Sheridan Cavitt’le birlikte Foster Çiftliği’ne giderek olayı
araştırmalarını emreder.

Blanchard daha sonra Forth
Worth Hava Üssü’ndeki 8. Hava Kuvvetleri Komutanlığı’ndan Tümgeneral
Roger Ramey’i arar ve ona bulgulardan sözeder. Ramey olayı Pentagon’a
haber verir.

15:00: Forth Worth Üssü Kurmay Başkanı
Albay Thomas J. DuBose, Pentagon Stratejik Hava Kuvvetleri Generali
Clements McMullen’dan bir telefon alır. McMullen, DuBose’a bulunan
maddeleri hemen Washington yakınlarındaki Andrews Hava Üssü’ne
göndermesini söyler ve bunları bizzat inceleyeceğini bildirir. DuBose’a
göre, McMullen bu enkaz parçalarını Ohio’daki Wright Üssü Hava Teknik
İstihbarat Departmanı’ndan Tümgeneral Benjamin Chidlaw’a göndermiştir.

Saat 16:00 sularında bir nakliye uçağı hazırlanır.

Marcel
ve Cavitt Brazel’la birlikte farklı araçlarla Foster çiftliğine
giderler. Brazel görevlilere kulübesinde sakladığı enkaz parçalarını
gösterir. Marcel bunlar üzerinde radyoaktivite ölçümleri yapar. Marcel
ve Cavitt o geceyi çiftlikte geçirirler.

17:00: Pentagon’dan
gelen emirler doğrultusunda, enkazın yerini tespit etmek için bölgeye
uçaklar gönderilir. Havadan yapılan araştırma sonucunda Roswell’in 65
km kuzeydoğusunda bir uçan dairenin enkazı bulunur. Enkazı incelemek ve
ertesi günkü enkaz kaldırma çalışmaları için hazırlık yapmak üzere
bölgeye bir arama-kurtarma ekibi gönderilir. Ekip bölgede arkeolog W.
Curry Holden liderliğinde bir grup siville karşılaşır. Enkaz alanına
Colomb öncesi devre ait Kızılderili çömlekleri ararken gelmişlerdir.

Bu
sıralarda, Şerif Wilcox da önemli bir keşif yapar: yardımcıları
tarafından tespit edilen yanık izinin yakınlarında araştırma yaparken
bir enkaz ve dört uzaylı yaratık bulur. Uzaylılardan biri hala
hayattadır. Wilcox’un karısı yıllar sonra torununa “yaratıkların büyük
kafaları olduğunu ve gümüş rengi üniformalar giydiklerini” anlatacaktır.

7 Temmuz 1947, Pazartesi

7:00:
Foster çiftliğindeki Hava Kuvvetleri görevlileri enkazla kaplı alana
giderler ve enkaz parçalarını araçlarına yüklemeye başlarlar. Bu
sıralarda, Albay Blanchard büyük bir faaliyet başlatır ve kasabaya
giren tüm yollara barikatlar kurulmasını emreder.

13:30: Roswell
Hava Üssü’ne morg hizmeti veren Ballard Cenazeevi’nde çalışan Glenn
Dennis, Üs’ten bir telefon alır. Telefondaki görevli Dennis’e, dış
faktörlere karşı korunmasız kalan cansız bedenlerin nasıl muhafaza
edileceğini ve çocuk ölçülerinde havageçirmez tabutlarının olup
olmadığını sormaktadır.

13:55: Ordu Hava Kuvvetleri
Araştırma ve Geliştirme Departmanı’ndan General Curtis LeMay,
Pentagon’da General Hoyt Vandenberg’le “uçan daireler” konulu bir
toplantı yapar. Bu sırada, Hava Teknik İstihbarat Kuvvetleri Komutanı
General Nathan F. Twining planlarını değiştirerek New Mexico’ya uçar.

15:30:
Glenn Dennis, yaralı bir askeri tedavi etmesi için üsse çağırılır.
Dennis askere ilk yardım yapar ve onu üssün revirine götürür. Revire
giderken kapısı açık bir ambulansın yanından geçen Dennis, ambulansın
içinde çeşitli ****l parçacıkları olduğunu görür.

O akşam geç
saatlerde Foster çiftliğindeki enkazın büyük bir kısmını araçlarına
yükleyen Hava Kuvvetleri görevlileri üsse doğru yola çıkarlar. Binbaşı
Marcel yolda evine uğrar ve karısı ile oğlu Jesse Marcel Jr.’a enkaz
parçalarından bazılarını göstererek onlara bu parçaların bir uçan daire
enkazından alındığını olduğunu söyler.

8 Temmuz 1947, Salı

6:00: Albay Blanchard ve Binbaşı Marcel gizli bir toplantı yaparlar; Marcel Albay’a enkaz parçalarını gösterir.

7:30: Albay Blanchard’ın ofisinde personel toplantısı yapılır.

9:00:
Albay Blanchard, Brazel’ın bulduğu enkaz hakkındaki dedikoduları
engellemek ve halkın ilgisini ölü uzaylılardan başka bir yöne çevirmek
için bir basın açıklaması yapmaya karar verir ve basın görevlisi Teğmen
Walter Hunt’a şu açıklamayı dikte ettirir:

“Uçan dairelerle
ilgili söylentiler dün gerçeğe dönüştü." Roswell Ordu Hava Üssü, 8.
Hava Kuvvetleri’ne bağlı 509. Bomba Grubu İstihbarat Departmanı, yerel
çiftçilerden birinin ve Chaves kasabası şerifinin işbirliğiyle bir disk
ele geçirmiştir. Bu uçan cisim geçen hafta içinde Roswell
yakınlarındaki bir çiftliğe inmiştir. Telefonu olmayan çiftçi, diski
şerifle irtibat kurana kadar saklamıştır. Olayı öğrenen Şerif hemen
509. Bomba İstihbarat Departmanı’ndan Binbaşı Jesse Marcel’e ulaşmış;
ordu hemen harekete geçmiş ve disk çiftçinin evinden alınmıştır. Disk,
Roswell Hava Üssü’nde incelenmiş ve daha sonra Binbaşı Marcel
tarafından Merkez Karargahına gönderilmiştir.”

11:00: Teğmen
Hunt, yerel radyo istasyonlarına, Şerif’in ofisine ve yerel gazeteler
Roswell Daily Record ve Morning Dispatch’e giderek açıklamayı teslim
eder. Bir akşam gazetesi olan Roswell Daily Record olayı aynı gün ilk
sayfadan, “Hava Kuvvetleri Roswell Bölgesi’ndeki Çiftlikte Uçan Daire
Yakaladı” başlığıyla verir.

Radyo istasyonları haberi Associated
Press’e iletir; haber buradan tüm dünyaya yayılır. Bunu takip eden
saatlerde, radyo istasyonları, Şerif’in ofisi ve Roswell Hava Üssü
Londra’dan Tokyo’ya kadar tüm dünyadan telefon bombardımanına tutulur.

Haberi
teleksle United Press’e gönderen KGFL’den Frank Joyce bir süre sonra
Washington’dan bir telefon alır. Telefondaki görevli Joyce’a olayı
nereden haber aldığını sormaktadır; Joyce Teğmen Haut’un ismini verir.
Kısa bir süre sonra yine resmi bir görevli Morning Dispatch’i arayarak
Teğmen Haut’un açıklamasının yanlış olduğunu söyler.

11:00:
Glenn Dennis hemşire arkadaşından bir telefon alır. Öğle yemeği için
buluşmayı kararlaştırırlar. Burada arkadaşı Dennis’e önceki gün bir
otopsiye yardım ettiğini anlatır. Washington’dan gelen iki doktor 3
küçük varlığa otopsi yapmışlardır. Hemşire, varlıkların çok büyük
başları, çukur gözleri ve sadece dört parmakları olduğunu söyler ve bir
peçeteye bunlardan birinin kabataslak bir resmini çizer. Dennis’e
gördüğü varlıkların fiziksel özelliklerini detaylıca anlatan hemşire,
bunların insan değil “yabancı bedenler” olduklarını tekrarlar.

12:00: Roswell Hava Üssü’ne Washington’dan gelen bir uçak iner; içinde özel bir uzman ve bir fotoğrafçı ekibi bulunmaktadır.

UFO’nun
enkazı Yüzbaşı Oliver Henderson’ın kullandığı bir uçağa yüklenerek
Wright Üssü’ne gönderilir. Yükleme sırasında Henderson hala hangarda
bulunan üç uzaylı bedeni görür; bedenler buzda saklanmaktadır.

15:00:
General Clemence McMullen Forth Worth’ten General DuBose’u arar ve
ondan 8. Hava Kuvvetleri Komutanı General Roger Ramey’yle temasa
geçmesini ister. Ramey yeni bir hikaye uydurarak uçan daire hikayesini
örtbas etmelidir.

Bunun üzerine General Ramey Forth
Worth Üssü’nde bir basın toplantısı düzenleyerek Roswell yakınlarında
düşen cismin bir uçan daire değil, meteoroloji balonu olduğunu söyler.
Binbaşı Marcel’in bulduğu esrarengiz madde meteoroloji balonu
parçalarıyla değiştirilir ve Marcel’e bunlarla birlikte basına poz
vermesi emredilir.

KGFL Radyo İstasyonu’nda Mac Brazel’le
yapılacak bir röportaj, FFC ve New Mexico Kongresi emirleriyle iptal
edilir. KGFL’ye bu olayı kapatmak için 24 saatleri olduğu, yoksa bir
daha radyo işine giremeyecekleri söylenir.

9 Temmuz 1947, Çarşamba

8:00: Albay Blanchard kaza yerine giderek enkaz temizleme çalışmalarını denetler.

10.00:
Washington’dan gelen bir başka uçak Roswell Üssü’ne iner; Başkan Harry
Truman’nı temsil eden bir gizli hizmet görevlisini getirmiştir.

12:00: UFO mürettebatının bedenleri nakliyeye hazır hale getirilir.

15:00: Enkaz yüklü üç C-54 uçağı üsten ayrılarak General Twining’in bulunduğu Kirtland Hava Üssü’ne doğru yola çıkar.

16:00: Uzaylı cesetleri biri Washington’a diğeri Forth Worth’e giden iki ayrı uçakla nakliye edilir.

19.30:
Associated Press dünya çapında bir duyuru yayımlayarak, uçan daire
sanılan cismin aslında bir meteoroloji balonu olduğunu duyurur. TV
kanalı ABC News de Roswell’deki enkazın bir meteoroloji balonuna ait
olduğunu bildirir.

11 Temmuz 1947, Cuma

Kurtarma
operasyonlarında görev alan tüm askerlerin katıldığı bir brifing
düzenlenir. Askerler küçük gruplar halinde görüşmeye alınırlar.
Askerlere bu olayın ulusal güvenliği ilgilendiren bir konu olduğu ve
çok gizli tutulması gerektiği söylenir ve kimseyle bu konu hakkında
konuşmamaları emredilir.

Ve resmi sessizlik başlar…

1978-1994

Nükleer
fizikçi ve sonra da UFO araştırmacısı olan Stanton Friedman’ın Binbaşı
Marcel’i bularak onunla Roswell olayı hakkında röportaj yapar. Uzun
yıllar süren sessizlik bozulmuştur. Bunu takip eden 16 yıl içinde 300’ü
aşkın tanığın ifadelerini temel alan 5 kitap yazılır.

YENİ SORUŞTURMA

12
Ocak 1994’te, Albuquerque, New Mexico’dan Temsilciler Meclisi Üyesi
Steven Schiff, seçmenlerinden gelen yoğun talep üzerine, Savunma
Bakanlığı’yla temasa geçer ve onlardan 1947’de Roswell’de meydana gelen
olay hakkında bilgi ister. Savunma Bakanlığı, Schiff’e bu konu hakkında
ellerinde herhangi bir bilgi olmadığını bildirir ve Ulusal Arşivler’e
başvurmasını söyler. Ulusal Arşivler’den de konuyla ilgili bir
kayıtları bulunmadığı cevabını alan Schiff, Genel Muhasebe Ofisi (GAO)
ile temas kurar ve 1947 olaylarıyla ilgili kayıtların denetlenmesini
ister. GAO, 28 Temmuz 1995’te araştırmasını tamamlar ve konuyla ilgili
bir rapor yayımlar. Raporda, o dönemde Roswell Ordu Hava Üssü’nden
gönderilen tüm yazılı belgelerin gerekli izin alınmaksızın yok edildiği
bildirilmektedir.

Schiff bu belgelerin son derece önemli
olduğunu söylemektedir. Çünkü bu belgeler, Roswell’deki askeri
yetkililerin, 1947’de dünya üzerindeki tek nükleer vuruş kuvveti olan
Roswell üssü görevlilerinin bir meteoroloji balonuyla başka bir
dünyadan gelen yabancı materyaller arasındaki farkı anlamamalarını
üstlerine nasıl açıkladığı göstermektedir.

Hava Kuvvetleri’nin Cevabı

Hava
Kuvvetleri UFO’lar konusunda 25 yılı aşkın bir suskunluktan sonra ilk
kez Eylül 1994’te, yani Schiff araştırmalarına başladıktan 8 ay sonra,
kamuoyuna bir açıklama yapmak zorunda kalmıştır. Hazırlanan raporda,
Hava Kuvvetleri, 1947’deki meteoroloji balonu hikayesiyle Amerikan
halkını ve dünyayı gerçekten de yanılttığını kabul etmekte ve fakat bu
dfa da bir başka yalanla; 1947 yılında Roswell’in kuzeybatısında Mac
Brazel tarafından bulunan enkazın aslında Mogul adlı çok gizli bir
hükümet projesinde kullanılan bir balonun kalıntıları olduğunu
söylemektedir.

Peki ama daha önce halkı yanılttığını kabul eden
Hava Kuvvetleri’nin bu açıklaması ne kadar inandırıcıydı? Gerçek, ancak
araştırmaların derinleştirilmesiyle ve tanıkların konuşmaya
başlamalarıyla ortaya çıkacaktı.SANTILLI OTOPSİ FİLMİ

1992
yılında, Elvis Presley’in bir filmini aramak üzere Ohio’nun Cleveland
şehrine giden İngiliz video prodüksiyon şirketi Merlin Group’un başkanı
Ray Santilli, burada elinde sözkonusu filmin bulunduğunu söyleyen
kameraman Jack Barnett ile tanıştı. Elvis filmi üzerinde anlaştıktan
sonra Barnett İngiliz prodüktöre elinde ilgisini çok çekecek başka bir
film olduğunu söyledi ve Santilli’ye 16 mm’lik siyah-beyaz filmlerden
oluşan 22 kutu gösterdi. Barnett’in söylediğine göre, bu filmler 1947
yılında Amerikan Ordusu’nda görev yaparken filme aldığı çok gizli bir
olaydan kesitlerdi. Filmin konusu ise oldukça olağandışıydı: Bir uzay
aracının ele geçirilişi ve ölü uzaylıların otopsileri!
Barnett’in
iddiaları Santilli’nin ilgisini çekmişti, fakat yaşlı adamın
hikayesinin doğruluğuna ancak Barnett kendisine 1942-1952 yılları
arasında gerçekten de ABD Ordusu için kameramanlık yaptığını kanıtlayan
kağıtlar ve fotoğraflar gösterdikten sonra ikna oldu.

Barnett’in
geçmişi hakkında çok az şey bilinmektedir; Barnett, hükümet sırlarını
açıkladığı için, olası bir kovuşturmayı engellemek amacıyla kişisel
bilgilerinin gizli tutulmasını istemiştir. Barnett, Ordu’ya 1942
yılında katılmış ve savaş kameramanı olmuştur. 1944’te Hava Kuvvetleri
Şef Yardımcısı’na bağlı İstihbarat Departmanı’na atanan Barnett, 1947
yılında New Mexico’daki White Sands Üssü’ne gönderilmiş, aynı yılın
Haziran ayında ise Stratejik Hava Komutanlığı’ndan Tuğgeneral Clements
McMullen’ın emri üzerine Washington D.C.’ye gitmiştir. Kısa bir süre
sonra, Barnett ve çoğunlukla tıbbi personelden oluşan 16 kişilik bir
ekip Washington’dan New Mexico’nun Socorro kasabasının güneybatısındaki
bir kaza yerine gönderilmiştir. Roswell, Socorro’dan 163 mil uzaklıkta
bulunmaktadır. Barnett’a kazanın Sovyet casus uçaklarından birinin
düşmesi sonucu meydana geldiği söylenmiş ve kaza yerindeki enkazın
kaldırılışını filme alması emredilmiştir. Barnett kaza yerine
vardığında çöldeki enkazın bir Rus uçağına ait olmadığını, yerde
tersyüz olmuş bir şekilde duran büyük bir uçan daireye ait olduğunu
görmüştür. Enkazın kaldırılışını ve incelenmesini filme alan Barnett,
daha sonra ölü uzaylılara yapılan otopsiyi görüntülemek üzere
Teksas’taki Forth Worth Üssü’ne gönderilmiştir.

Uzaylıların
otopsileri Profesör Detlev Bronk, ve Barnett’ın isminin Dr. Willies ya
da Williams olduğunu söylediği bir doktor tarafından yapılmıştır. Bu
otopsilerin birinde bizzat Başkan Truman da bulunmuştur.
Santilli,
özellikle Başkan Harry Truman’ın bu otopsilerden birini izlerken
çekilen sahneyi gördükten sonra, bu filmleri Barnett’ten satın
almıştır. Aynı dönemde, Santilli İngiltere UFO Araştırma Derneği
BUFORA’nın Araştırma Müdürü Philiph Mantel’la bir UFO belgeseli yapma
konusunda görüşmüştür. Santilli ve Mantel, Londra’da bir basın
toplantısında bir araya gelmişler, Santilli burada Mantle’a otopsi
filminden bahsetmiş fakat onu Mantle’a göstermeye henüz hazır
olmadığını söylemiştir.

Otopsi filminin ortaya çıkmasını
isteyen Philiph Mantle, basın temsilcisi Carl Nagaitis aracılığıyla
İngiltere’de bir dedikodu yayarak gizlenen otopsi filminin aslında film
yönetmeni Steven Spielberg tarafından yürütülmekte olan yeni ve büyük
bütçeli bir projenin bir parçası olduğunu söylemiştir. Steven
Spielberg’in prodüksiyon şirketi ise bu haberler üzerine hemen bir
basın açıklaması yayınlayarak yönetmenin Roswell ile ilgili herhangi
bir projesi olmadığını belirtmiştir.
Bu gelişmeler üzerine Santilli,
otopsi filmlerinden birini 28 Nisan 1995’te düzenlediği özel bir
toplantıyla Reg Presley, ekin çemberleri araştırmacısı Colin Andrews,
Roma’dan Maurizio Biata ve Philiph Mantle’a göstermiştir. Santilli’nin
açıklamasına göre bu 9 dakikalık film, Temmuz 1947’de Dallas’taki Forth
Worth Üssü’nde yapılan bir otopsiyi göstermekteydi.

Filmin
görüntü kalitesi çok bozuktu, fakat birtakım çarpıcı detaylar fark
edilebiliyordu. Kamera sabitlenmiş gibiydi, bir odanın köşesine
bakıyordu. Odadaki masanın üstünde insan olmadığı açıkça fark edilen
cansız bir beden yatmaktaydı; üstü bir örtüyle örtülmüştü. Beyaz
giysiler içindeki iki adam cesetten doku örnekleri aldılar, bu sırada
siyah giysili üçüncü bir kişi ön planda sırtı kameraya dönük olarak
durmaktaydı. Masada yatan varlık orta boyluydu. Ellerinde ve
ayaklarında altı parmak vardı. Mantle’a göre en dikkat çekici özelliği
büyük, koyu renk gözleriydi. Film bu varlığa yapılan otopsinin
görüntülerini içeriyordu.

Bir hafta sonra, 5 Mayıs 1995’te,
Santilli 3 Temmuz 1947 tarihinde yapılan ikinci otopsiye ait daha uzun
bir filmi, gazeteciler, bilimadamları ve UFO araştırmacılarından oluşan
90 kişilik bir seyirci kitlesine göstermiştir. Antropolojist ve Magazin
2000 dergisi editörü Michael Hesemann ekranda gördüklerini şöyle
anlatmaktadır:
“…Bir tür ameliyat masası üzerinde çıplak, insan
olmayan bir yaratığın cesedi yatmakta. Yaratığın büyük saçsız bir
kafası, büyük, koyu renk gözleri ve ağzı, küçük bir burnu ve kulakları
var. Hemen hemen insan orantılarında bir vücudu olan yaklaşık 1.5 metre
boyundaki yaratığın karın bölgesi oldukça şişkin (atmosferin
etkilerinden meydana geldiği sanılmakta). Sağ ayağında derin yaralar
var, kas lifleri görülebiliyor…Dış üreme organlarının yerinde vajinayı
andıran bir çöküklük var…Yaratığın kafası incelenmek üzere kesilip
ayrılıyor –kafatası zorlukla açılıyor ve daha şimdiden çürümüş beyin
dışarı çıkarılıyor. Yaratığın cildi insan cildini andırıyor, iç
organları da insan iç organlarından farklı. Uzaylı şaşırtıcı ölçüde
insana benziyor. Hiçbir şekilde, uzun ve sıska kolları olduğu söylenen
küçük gri yaratıklara benzemiyor; Buradaki, büyük bir kafatası, normal
büyüklükte elleri ve ayakları olan kısa boylu bir varlık. Otopsi
esnasında odada dört kişi bulunuyor; bunlardan biri bir kadına
benziyor. Cesedin solunda üstünde ameliyat malzemeleri olan küçük bir
masa duruyor…Duvardaki saat otopsinin başlangıcında 10:06’yı, bitişinde
ise 11:45’i gösteriyor. Bu da otopsinin yaklaşık 2 saat sürdüğünü
gösteriyor. Duvarda ayrıca spiral kordonlu siyah bir telefon ve
üzerinde “Tehlike” yazılı bir levha asılı. Film her üç dakikada bir
kararıyor ve sonra görüntü yeniden başlıyor.”

Film
üzerindeki tartışmalar, filmin 28 Ağustos 1995’te dünya genelindeki 28
TV istasyonunda yayınlanmasıyla birlikte doruğa ulaştı. Şüpheci kesim
sürekli yeni detaylar bularak filmin sahte olduğunu ispatlamaya
uğraşıyordu. Telefonun spiral kordonu, duvardaki saat, ameliyat
malzemeleri, hatta doktorların koruyucu giysileri bile bir şeylerin
yanlış ve alışılmadık olduğunun bir kanıtı olarak sunulmaya
çalışılıyordu.

İlk incelemeler olumluydu: duvar saati 1936
yılından beri satılmaktaydı; odada asılı mikrofon 1945’ten beri
piyasadaydı. Filmde görülen ameliyat malzemelerinin, 1940’larda
otopsilerde kullanılan standart aletler olduğu Amerikan Adli Bilimler
Akademisi Başkan Yardımcısı Profesör Cyril Wecht tarafından doğrulandı.
Peki
ya filmdeki doktorlar? Özellikle Majestic-12 belgelerinin su yüzüne
çıkmasından sonra UFO çevrelerinde sık sık ismi geçen, bio-fizikçi ve
Hava Kuvvetleri Danışma Komitesi üyesi Dr. Detlev Bronk, hiç şüphesiz,
bir uzaylının otopsisini yapma konusunda güvenilecek nadir insanlardan
biriydi. Fakat Dr. Williams Roswell araştırmalarında daha önce hiç sözü
edilmemiş yeni bir isimdi. Uzun bir araştırmadan sonra, gerçekten de
Dr. Robert Parvin Williams isminde bir doktorun olduğu ve o dönemde
Virginia’daki Forth Monroe Üssü’nde genel cerrah asistanı olarak görev
yaptığı ortaya çıkmıştır. Yalnızca Dr. Williams’ın adını vermesi bile
Barnett’in Ordu hakkında oldukça bilgi sahibi olduğunu göstermektedir.

Otopsi
filmini inceleyen Sheffield Üniversitesi Adli Patoloji Bölümü’nden
Prof. Christopher Milroy, filmdeki görüntülerin insanımsı bir vücuda
sahip genç bir kadına ait olduğu sonucuna varmıştır. Milroy, bu kadının
beyin yapısının insanınkine benzemediğini belirtmiş ve operasyonun bir
cerrah tarafından değil deneyimli bir patalog tarafından yapılmış
olduğunu da sözlerine eklemiştir: Tıpkı fizyolog ve bio-fizikçi Detlev
Bronk gibi! Daha sonra araştırmacı George Wingfield’la da görüşen
Milroy, otopsiye konu olan bedenin “zekice yapılmış bir model bebek
değil, bir ceset” olduğunu bildirmiştir.

Tüm bunlara rağmen,
şüpheci kesim film hakkındaki tartışmalarına devam etmiştir. Böyle
şaşırtıcı ve radikal bir belgenin gerçeklere dayandığının kanıtlanması
için belirli kriterlere uyması gerektiğini belirten şüpheciler,
belgenin kaynağının bilinmesi ve tanımlanması gerektiğini
söylemişlerdir. Fakat Santilli, ABD Hükümeti’nin Ordu sırlarını
açıkladığı için ona karşı misilleme yapabileceğini söyleyerek Jack
Barnett hakkında daha fazla bilgi vermeyi reddetmiştir. Şüpheciler
ayrıca, belgenin doğruluğunun kanıtlanması için yaşının ve fiziki
özelliklerinin de tespit edilmesi gerektiğini belirtmişlerdir.

Santilli’nin
filmin yaşı konusundaki tek kanıtı Kodak’ın film kutuları üzerine
işlediği, her yıl değiştirilen ürün kodlarıydı. Araştırmalar sonucunda
otopsi filminin üzerinde bulunan, bir kare ve bir üçgenden oluşan kodun
Kodak tarafından 1927’de, 1947’de ve 1967’de üretilen tüm filmler
üzerinde bulunduğu ortaya çıkmıştır.

İşte tam bu sırada elde
edilen çok güçlü bir kanıt, otopsi filminin gerçekliği hakkındaki
tartışmalara son noktayı koymuştur. Filmin yaşı hakkındaki tartışmaları
takip eden fotoğraf uzmanı Bob Shell, problemi kesin olarak
çözebileceğini söylemiş ve Santilli tarafından kendisine gönderilen
film parçaları üzerindeki incelemelerine başlamıştır. Shell’in
araştırmasının ilk sonuçları 19 Ağustos 1995’te açıklanmıştır:
“Kullanılan film, 1940’ların başlarında üretilmeye başlanan ve 1956-57
yıllarında üretimi durdurulan Cine Kodak Super XX marka bir filmdir.
Filmin üzerindeki kodlar 1927, 1947 ya da 1967 yıllarına ait
olabileceğinden ve bu film 1927 ya da 1967 yıllarında üretilmemekte
olduğundan, geriye tek olasılık olarak 1947 yılı kalmaktadır.
Resimlerin kalitesi ve filmin bulanıklığı, görüntülerin film çok
tazeyken, yani üretiminden sonraki ilk 3-4 yıl içinde, çekildiğini
göstermektedir. Bu bakımdan, filmi 1947’nin Haziran ve Temmuz aylarında
çektiğini ve birkaç gün sonra da hazır hale getirdiğini söyleyen
kameramanın bu açıklamasından şüphe etmek için hiçbir sebep
bulunmamaktadır. Filmin fiziksel özellikleri konusunda yaptığım
testlere dayanarak, bu filmin kameramanın söylediği zaman ve söylediği
şekilde çekilmiş olduğunu doğrulamaya hazırım.”

Shell film
üzerindeki araştırmasını 6 Eylül 1995’te tamamlayarak tartışmalara son
noktayı koymuştur: “Roswell filminin ve filmdeki görüntülerin fiziksel
özellikleri 1947 yılında üretilen, çekilen ve işlenen bir film olduğunu
göstermektedir.”

OTOPSİ – GİZLİ BELGELER

Roswell
enkazında ele geçirilen ölü uzaylılar üzerinde gerçekten de otopsi
yapıldığını kanıtlayan, Santilli filmi dışında başka belgeler de
bulunmaktadır.

Amerikan Hükümeti’nin Gezegenlerarası Olaylar
Birimi IPU ve MJ-12 gibi diğer birtakım gizli operasyon grupları
tarafından Roswell kazası hakkında hazırlanan raporlar, olay hakkında
bilinmeyen pek çok gerçeği gözler önüne sermektedir.

Roswell
soruşturmasının en rahatsız edici noktası, kaza yeri yakınlarında
bulunan uzaylı bedenlerinin incelenmek üzere kesildiğine ve
otopsilerinin yapıldığına dair kayıtlardı. Örneğin bu soruşturmayla
ilgili belgelerin birinde, uzay aracının içinde ölü hayvanlara ait
parçalar bulunduğu belirtilmekteydi.

Kaza yerinin temizlenmesi
sırasında uzaylı bedenlerinden birini ortadan kaldırmaya çalışan bir
teknisyen son anda engelenmişti. Bir başka teknisyen, o dönemde “Dünya
Dışı Biyolojik Varlıklar” adı verilen uzaylılardan birini ceset
torbasına yerleştirdikten sonra dört saat boyunca komada kalmıştı. Yine
bu operasyon esnasında, üç personel hastalık belirtileri göstermiş ve
incelenmek üzere hemen Los Alamos Laboratuarına götürülmüştü. Bu üç
asker, daha sonra ani hastalık nöbetleri ve durdurulamayan kanamalar
nedeniyle can verdi. Bu askerlerin üçü de koruyucu elbiseler
giyiyorladı. Bunlardan ikisi uzaylıların vücudundan çıkan sıvıya temas
etmiş; diğeri ise itici güç reaktörünün yakınlarındaki bir enkaza
girmişti.

Ölen varlıkların otopsileri de net bir sonuca
varılmasını sağlayamamıştı. Uzaylıların bir tür toksin zehirlenmesi ya
da bulaşıcı bir hastalık dolayısıyla öldükleri düşünülüyordu.
Uzaylılardan alınan kan örnekleri Maryland’deki Fort Detrick üssünde
saklanmaktaydı. Bunun iki temel nedeni vardı. Birincisi uzaylıların
taşıdığı olası bir virüse karşı önlem almaktı, çünkü böyle bir durum
karşısında yapılabilecek hiçbir şey bulunmamaktaydı. İkincisi de
havadaki radyasyonun New Mexico’ya yayılması tehlikesiydi ki, ordu bu
konuda kaygılanmakta haklıydı. Kaza alanının üzerinde yapılan denetleme
uçuşları, kaza bölgesinde ve çevresinde yüksek oranda radyasyon
bulunduğunu ortaya çıkarmıştı. Ölü uzaylıların bedenlerinin, ve New
Mexico’daki AKC laboratuarlarına gönderildiği söylenmekteydi.

Enkazın teknik değerlendirme sonuçlarına göre:

Uzay aracının gövdesi çok dayanıklıydı,

Aracın yapıldığı ****l çok yüksek sıcaklıklara dayanabiliyordu,

Aracın gövdesini bir arada tutacak herhangi bir bağlantı, kaynak ya da dolgu izine rastlanmamıştı,

Aracın kanat benzeri herhangi bir parçası bulunmamaktaydı,

Araçta herhangi bir hava girişi ya da egzos çıkışı bulunmamaktaydı,

Kontrol panelinde herhangi bir düğme, anahtar, elektrik devresi ya da pedal bulunmamaktaydı.

Kaza
yerinde bulunan araç ileri bir mühendislik örneğiydi ve dünyada bir
benzerine daha rastlanmamaktaydı. Tüm kanıtlar, bu aracın başka bir
gezegenden gelme ileri bir kültürün ürünü olduğuna işaret etmekteydi.
Bu kültür, sahip olduğu ileri bilim ve teknolojiyi kullanarak
gezegenlerarası yolculuk yapmaya imkan sağlamıştı. Araç, birbirine
bağlı bir dizi bobin ve mıknatıstan oluşma nötronik bir motora sahipti.

Aracın
güç sağlayıcısının içinde, hidrojen-florit gazı, su, uranyum
tetraflorit, magnezyum, potasyum, alüminyum, plütonyum, gümüş, berilyum
gibi elementler ile kurşun benzeri bir bileşim ve plastik benzeri bir
madde bulunmaktaydı. Aracın nasıl çalıştığı bilinmemekteydi, fakat
içinde bulunan düz ****lik panel sayesinde harekete geçtiği ve
hareketlerinin TV benzeri bir monitörden izlendiği düşünülmekteydi.
Araçta herhangi bir erzak ya da depo ünitesinin bulunmaması, aracın
kısa mesafeli keşif uçuşları için dizayn edildiğini düşündürüyordu.
Kaza hakkındaki raporlardan birinde, MIT’in enkazda bulunan
mikroelektronik devreler üzerinde yürüttüğü bir çalışmadan bahsedilmiş
ve elde edilen bulguların kendilerine stratejik avantaj sağlayabileceği
belirtilmiştir.