İstanbul yoksul bir çocuk gibi paçavra içinde senin yokluğunda
Yorgun tüm umutları kırılmış sonsuz bir kalbe yelken açmış
Sensiz ilerlemekte adım-adım fakat varamamakta hiçbir sevgiye
Kör olmuş,sevgiye aç bir halde yaşayarak her gün erimekte
Ne olur?
Bu gidişe bir son versen ....
Kalbine açılan sonsuz sevgiyi , günbegün eriyen bu bedeni görsen..
Ne olurdu söyle zalim seni seviyorum desen..
Kendi kendime soruyorum ...
Acaba çok şey mi istiyorum? Diye...
Cevabını bulamıyorum bir sigara yakıyorum..
Seni sevmekten bıkmıyorum usanmıyorum
Unutmamak için bir sigara bir sigara daha yakıyorum..
Her nefeste seni içime çekiyorum
Sigaramı yaktıgım gıbı sende beni yakıyorsun
Sensiz geçen her gündeki gözyaşlarımda boğulduğum gibi
İçinde boğuyor beni yalnızlık
İnan sevdiğim sensiz hiçbir şey düşünemiyorum....
Hasan Yılmaz